Antibiotica en waterbed

Vrijdagochtend was er een koffieuurtje voor ouders bij de IJsberen. Bart en Guusje zijn er samen naartoe gegaan. Toe ze binnenkwamen zat Lieke verdrietig bij juffrouw Marieke op schoot…een van de andere kindjes had haar in een onbewaakt ogenblik in haar gezicht, bij haar mondje gebeten…De juffen hebben ontsmet en gekoeld en het medisch team gebeld. Gelukkig kon Lieke snel weer lachen toen ze Bart en Guusje zag en is de rest van ochtend heel gezellig geweest. Toch heeft dit alles wel een beetje een vervelend gevoel opgeleverd bij ons. De Vuurtoren is voor ons een heel veilige plek voor Lieke, en ondanks dat niemand hier op voorbereid kon zijn en dit voor het andere kindje waarschijnlijk een uiting is geweest van een onveilig gevoel…blijft dit onprettige gevoel. Maandag maar eens bespreken.

Op advies van het medische team is Bart aan het einde van de dag met Lieke nog wel bij de huisarts geweest. Omdat het een ‘mensenbeet’ is wordt een brede antibioticakuur ingezet….vervelend omdat we de hoeveelheid anitibiotica proberen te beperken tot de momenten dat deze zo hard nodig is.

Het weekend staat in het teken van het zonnetje, lekker buiten spelen en het huis op zijn kop zetten. Een aantal dagen geleden zijn we gebeld door de Manege zonder Drempels. Er logeerde een papa en mama bij hen waarvan het zoontje recentelijk overleden is. Deze mensen waren op zoek naar een goede bestemming voor hun waterbed. De medewerkers van de manege hebben hen verteld over Lieke, een lief klein meisje met een ernstige beperking dat enorm genoten heeft van het waterbed in het appartement….Deze ouders willen ons graag het bed geven(!!), of zij onze gegevens mogen doorgeven. Natuurlijk!!

En gisteren belde de mama. In mijn beste Duits, de mensen wonen bij Venlo over de grens, praten we wat met elkaar. Het gaat inderdaad om een vergelijkbaar waterbed als op de manege. Het bed is 1.40 x 2.0 meter en het zou fijn zijn als we het snel komen ophalen. Het heeft lang geduurd voordat ze er afstand van konden nemen, maar nu willen ze graag dat het waterbed weg is. We spreken af dat we vrijdag het bed komen ophalen. Voor de zekerheid vraag ik wat we voor het bed moeten betalen, het bed kost nieuw namelijk een paar duizend euro…haar antwoord is: ‘ een bos bloemen en een gelukkig meisje’ ….

En nu staat ons huis dus op de kop. Waar gaan we dit neer zetten. Beneden? Jeetje wat een ruimte neemt dit in. Schuiven met stoelen, banken, planten….blij met deze fantastische aanwinst voor Lieke, maar ook dikke tranen, je levert toch ook weer iets in voor je gevoel. Dan komen we op het idee om Lieke’s kamer te veranderen en daar het waterbed te zetten, een slaap/snoezel ruimte. Passen, meten, ziet er goed uit…maar de grote vraag blijft tot vrijdag, kan het bed naar boven???