Ziek

We worden vannacht om 3 uur wakker van het hoesten van Lieke. De afgelopen dagen gebeurt dat vaker, maar slaapt ze ook weer in. Iets in mij zegt dat dat nu niet het geval is. Het hoesten wordt erger en gaat heel benauwd klinken. Om 4 uur halen we haar uit bed en alles zit onder het slijm. We nemen haar bij ons in bed. Ze ligt heerlijk tussen ons in, rustig kijkend, iets wat ze nooit meer doet. Er is namelijk altijd beweging bij Lieke. En dan begint ze met veel regelmaat slijm over te geven. We voelen haar steeds slapper worden in haar spieren, we houden haar vast en als er dan ook wat bloed bij zit, bellen we de kinderafdeling. Om 6.30 uur ben ik op de EHBO. Bart blijft bij Guusje om haar even zelf naar school te kunnen brengen.
En dan gaat de sneltrein rijden, waar we al zo lang niet in hebben gezeten. Een sneltrein met onbekende bestemmingen. Op de EHBO heeft Lieke flinke koorts en wordt er gedacht aan een longontsteking.
Gelukkig lijkt dat het in de loop van de middag niet te zijn. Lieke’s temperatuur zakt ook weer wat dankzij een flinke dosis paracetamol, maar stijgt in de loop van de middag ook weer. Lieke slaapt veel en zit heel de dag op schoot. Iets wat ze ook nooit meer doet, zo rustig. Ze eet en drinkt wat, maar niet enthousiast. Als Guusje ’s middags op bezoek komt wordt ze daar gelukkig heel blij van, heerlijk om haar glimlach te zien.
En nu ligt ze in dat grote ziekenhuisbed, aan de monitor en het zuurstof. Bart slaapt bij haar op de kamer. En we hopen dat we het ergste afgelopen nacht al hebben gehad.
Slaap lekker lieve mooie Lieke!
‘Sinterklaas komt zaterdag’ zegt Guusje tegen Lieke ‘dan moet je er wel zijn’.