Vanmorgen had ik samen met Maarten van de Stichting Meer dan een Wonder een afspraak op de kinderafdeling van het MMC. Het was een heel enthousiast gesprek waarin we gesproken hebben over het vergroten van de bekendheid van de Stichting en behoeftes van ouders en kinderen met een chromosoomafwijking. Het idee is onder andere ontstaan om samen een themamiddag te organiseren. Waarbij, in lijn met de Stichting en de gedachten van Bart en mijzelf, de ‘glans van het leven’ centraal zullen staan. Ook dr Bok zal intensief betrokken gaan worden. Daarnaast praten we over het kado dat de Stichting gaat aanbieden aan de kinderafdeling vanuit een deel van de inkomsten van het boek. ‘Ontspanning’ in het ziekenhuis is voor kinderen met een beperking nog niet altijd vanzelfsprekend. De bubbel unit en het kralen gordijn waar we over spreken toveren een grote glimlach op mijn gezicht.
Vol enthousiasme en geinspireerd verlaat ik bijna twee uur later het ziekenhuis. Wat een bijzonder leuke rol, ‘ambassadrice’ van de Stichting Meer dan een Wonder!
Thuis vertel ik enthousiast aan een zieke Bart hoe het gegaan is. En natuurlijk ook alle reacties van verpleegkundigen en andere medewerkers op het boek, het artikel in de krant…’hoe is het met Lieke?’ is de meest gestelde vraag vandaag.
En Lieke? Lieke zelf realiseert zich natuurlijk niet hoeveel mensen ze op een bijzondere manier met elkaar verbindt en wat ze met haar persoonlijkheidje allemaal voor elkaar krijgt!
Vandaag een mailtje van logopediste Catelijn, of ze Lieke als case mag presenteren bij haar 2e en 3e jaars studenten logopedie. Natuurlijk mag dit! Een ervaring voor deze jongens en meiden die hopelijk andere kindjes uiteindelijk ook verder helpt!
Op de deur hangt een Valentijns hart tasje met een kaartje ‘Omdat ik jullie zo lief vind! x Lieke’ gemaakt bij de IJsberen. In het tasje een mini foto lijstje met een vingerafdrukje van Lieke…Ze kan het niet zeggen, maar straalt het helemaal uit ‘wat ben ik gelukkig!’.