Tien

Woensdag 24 september 2008, 38 weken en 1 dag
Ik ben onrustig en vind het erg spannend. Na het plaatsen van het infuus en de ruggenprik word ik de ok ingereden en daar mag Bart ook komen. Gek eigenlijk dat je gewoon ligt te wachten totdat je kind geboren wordt. Dan geeft de anesthesist aan dat het bijna zover is…
En dan, om 17 minuten over 12 wordt onze dochter Lieke geboren! Maar tijd om blij te zijn is er niet. Ik hoor haar maar niet huilen en ik kan niks zien door het doek dat om me heen gespannen is. Wat is er toch aan de hand? Allerlei gedachten spoken door me heen. Ze heeft een erg lastige start. De eerste Apgar score is een 6, maar daarna herstelt Lieke zich. Na de beademing gaat ze zelfstandig ademhalen en is de Apgar score uiteindelijk 9, prima dus!

Terug op de kraamafdeling zie ik een heel klein meisje liggen met haar oogjes dicht. Je zou er toch verliefd op worden? We zitten op een roze wolk. Helaas duurt dat niet lang. Lieke’s handjes zijn paars en ze kan haar glucose en temperatuur niet op peil houden. Om half vijf wordt ze opgenomen op de zuigelingenafdeling.

Maandag, 2 weken en 5 dagen
Ineens stort je wereld in en we hebben letterlijk pijn aan ons hart. Het is net alsof iemand met messteken in je lijf tekeer gaat. De uitdrukking ‘de grond onder je weg voelen zakken’ beleven we heel echt tijdens ons gesprek met de artsen..
We weten nu eindelijk wat er met Lieke aan de hand is. We weten nu dat Lieke heel zeldzaam is. De doktoren in Maastricht hebben ontdekt dat Lieke trisomie 9 in de mozaïek vorm heeft.

Maandag 24 september 2018
We zijn 10 jaar verder, 10 jaar…wie had dat gedacht?
Wat hebben we al heel veel samen meegemaakt. Pieken en dalen, angst, verdriet, hoop en liefde!
Wat is de tijd toch snel gegaan. Wat hebben er veel mensen met ons meegeleefd de afgelopen 10 jaar.
Wat hebben er veel mensen gedeeld in de zorg.

Dankjewel zouden we vandaag tegen zoveel mensen willen zeggen. In het bijzonder alle lieve betrokken familieleden, vrienden, collega’s, juffen van de IJsberen, medewerkers van Rensis zorg en Severinus. Verpleegkundigen en medewerkers in het MMC, in het bijzonder dr Bok.
Medewerkers van Visio, Blixembosch en het Radboud. En natuurlijk onze rotsen in de branding, Anne, Renee en Petra. Zoveel liefde!
Dankzij jullie allemaal staan wij nog overeind.

Terugkijkend op de afgelopen 10 jaar ben ik trots op ons. Het is niet altijd makkelijk. Hard knokken, hard werken, heel veel geleerd.
Trots op onze lieve mooie dappere Guusje.

Lieve Lieke, de laatste week heb je weer even aan ons laten merken hoe kwetsbaar je bent. Gelukkig ben je voldoende opgeknapt voor je eigen feestje. Als ik je naar bed breng en je heerlijk met je zuurstofslangetje in en je speentje in je mond tegen me aan ligt, zie ik alleen pure liefde.
Lieve Lieke, wat ben je mooi, wat ben je lief, wat ben je sterk! Wat zijn wij trots om jouw ouders te mogen zijn.