Op 24 september 2008 word je geboren als een echt minimensje met donkere haartjes. Het duurt heel lang voordat je je ogen opendoet, lieve Lieke. Eindelijk gaat één oogje open en later ook je tweede oogje. Donkere oogjes die vanaf het allereerste begin contact maken.
De afgelopen 15 jaar open je iedere dag je ogen en kijk je met een grote glimlach de wereld in. Zelfs de afgelopen periode als bij mij de moed in mijn schoenen zakt, ik veel verdriet heb over wat jij allemaal moet meemaken, kijk je mij met die stralende bruine ogen aan ‘kom maar op met die dag’. Oogjes die al jaren voor jou praten. Oogjes die contact hebben gemaakt met zoveel lieve mensen. Hebben gezorgd met heel jou zijn voor je eigen vriendjes en vriendinnetjes.
Hoe fijn is het dat nu ook een computer je gaat helpen om jezelf duidelijk te maken. Want als er iets een fantastische ontwikkeling is geweest het afgelopen jaar dan is het het leren omgaan met een spraakcomputer. En na heel hard werken hebben we pas geleden gehoord dat je er een voor jezelf gaat krijgen!!
Dit is typisch jij, altijd, altijd stapjes blijven zetten. Iedereen altijd weer verrassen.
Je oogjes stralen met je verjaardag. Je geniet van alle lieve mensen om je heen.
De lekkere taartjes, de gezelligheid, de aandacht.
Wat ben jij een bijzonder mooi meisje geworden, méér dan een wonder!
Gefeliciteerd dappere Lieke! Ook mama, papa en Guusje natuurlijk met deze mijlpaal. Ondanks alle zorgen toch steeds weer geniet momentjes. Houd ze vast…
Hallo Linda,
het is een hele tijd geleden dat ik je blog over Lieke heb gelezen. Wat is er veel gebeurd in de tussentijd.
Ik kan me herinneren dat we eens in de trein naast elkaar zaten toen Lieke nog een ukkie was en je zei dat ze volgens de arts niet ouder dan 12 jaar zou worden. Dat kwam wel bij me binnen.
En nu heeft ze haar 15e verjaardag gevierd. Wat een mijlpaal. Dit dankzij lieve en zorgzame ouders en iedereen die haar een warm hart toedraagt.
Proficiat Linda en Bart.