Ik vul alle afspraken voor Lieke in mijn werkagenda en de thuis agenda in, het wordt een druk en spannend najaar.
Vorige week hadden we een reguliere controle afspraak bij dr Bok. En een aantal dingen moeten toch echt weer gecontroleerd worden nu ze behoorlijk gegroeid is en de hormonen door haar lijf gieren. Een ECG en hartecho staan gepland voor eind november; hoe is het met haar bijzondere hartkamer is vooral de vraag. Een dexascan moet gemaakt worden om te kijken of haar botdichtheid, welke slecht is, wat verbeterd door de puberteit. Deze scan kan in het MMC niet met een roesje, dus we hopen dat we Lieke een minuut kunnen laten stil liggen. Anders moet dit onderzoek ook in Nijmegen.
Verder hebben we halverwege september een afspraak bij de KNO arts, Lieke snurkt steeds meer.
Na het fijne gesprek bij dr Bok gaan we nog ‘even’ controle foto’s van Liekes longen maken en haar heupen. Dr Bok wil haar longfoto van een paar weken geleden over doen. Kijken hoe het met de ontsteking is. Gelukkig hele fijne meedenkende mensen bij de röntgen. Het foto maken verloopt soepel, Lieke heeft er lol in.
De volgende dag bedenk ik me dat het een soort mechanisme is geworden om me niet te druk te maken over dit soort controles. Niet al bedenken wat als…ergens weet ik wel dat er een moment komt dat er wel een telefoontje komt dat een uitslag niet goed is.
Een paar minuten later gaat bizar genoeg mijn telefoon. Mijn hartslag stijgt als ik zie dat het de kinderpoli is. Het is dr Bok. De long foto is goed, maar de heup foto niet…Haar heupkop zit wel in de kom, het is geen slijtage, maar er is sprake van een dysplasie en onduidelijk is hoeveel pijn het doet en wat het precies is. Een afspraak met de kinderorthopeed wordt toegevoegd aan het rijtje.
En zo, met het wachten op de operatie aan de speekselklieren, kunnen we alleen maar hopen dat er meevallers zijn.